Η μικρασιατική καταστροφή θεωρείται μια από τις τραγικές και αιματοβαμμένες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας, η οποία αποτελεί την εσκεμμένη και οργανωμένη εξόντωση των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας από τους μηχανισμούς της οθωμανικής κυβέρνησης και του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος, προβαίνοντας σε ανείπωτα εγκλήματα εις βάρος της ανθρωπότητας , με μαζικές δολοφονίες ανθρώπων, βιασμούς, σφαγές, εκτελέσεις, βασανιστήρια , πυρπολήσεις κτηρίων, καταστροφές μνημείων και ναών.
Ο Αμερικανός Πρόξενος της Σμύρνης Τζωρτζ Χόρτον αναφερόμενος στην καταστροφή της Σμύρνης μεταξύ αυτών αναφέρει: «Ένα από τα δυνατότερα συναισθήματα που πήρα μαζί μου απ’ τη Σμύρνη ήταν το συναίσθημα της ντροπής, διότι άνηκα στο ανθρώπινο γένος».
Ο τουρκικός στρατός το φθινόπωρο του 1922, μετά τη φυγή από την Τουρκία της ελληνικής διοίκησης, που είχε εγκατασταθεί στα δυτικά μικρασιατικά παράλια, κατά τη Συνθήκη των Σεβρών, όπως και η υποχώρηση του ελληνικού στρατού μετά την κατάρρευση του μετώπου, προχώρησε στη γενικευμένη εκδίωξη και εξόντωση μεγάλου μέρους του ελληνικού και χριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας.
Η μικρασιατική εκστρατεία εις βάρος των Ελλήνων είχε ως αποτέλεσμα 25.000 νεκρούς και τραυματίες στρατιώτες από Ελληνικής πλευράς. Πάνω από 1.500.000 Έλληνες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και να έρθουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 600.000 νεκρούς.
Ο ξεριζωμός αλλά και τα πέτρινα χρόνια που πέρασαν για να ξαναχτίσουν τις νέες εστίες τους και να προκόψουν στον τόπο που εγκαταστάθηκαν, συμβολίζει τη δύναμη του γένους μας που αναγεννιέται μετά από κάθε εθνική συμφορά.
Οι λαοί πρέπει πάντα να θυμούνται τις ρίζες τους και τις θυσίες των προγονών τους. Μόνο όταν σέβονται και στηρίζονται στην ιστορία τους μπορούν να βαδίζουν υπερήφανοι και δυνατοί.
Γι’ αυτό έχουμε χρέος να κρατήσουμε τη μνήμη αυτών των ανθρώπων ζωντανή, να μην ξεχνάμε ότι το σημαντικό που κληρονομεί ένας λαός είναι η ανθρωπιά του, καθώς και τις ιστορικές μνήμες που πρέπει να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές ζωντανές και αναλλοίωτες.
Ο χρόνος είναι ένα δάνειο, που δεν εξαγοράζεται και όσο περνάει τόσο θα αγωνιζόμαστε η μνήμη της ιστορίας να μην μετατραπεί σε λήθη, γι’ αυτό στέλνουμε μήνυμα στην Τουρκία ότι ο χρόνος δεν θα σβήσει ποτέ μα ποτέ από τη μνήμη μας τις σφαγές, τις λεηλασίες τις θηριωδίες και το δράμα της προσφυγιάς που βίωσαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας κατά τον ξεριζωμό τους από τις πατρογονικές τους εστίες.
